Największy problem, z jakim boryka się od wielu lat miasto Tokio to proces różnicowania się dzielnic, który w krótkim okresie czasu doprowadził do powstania układu policentrycznego. Śródmieście miasta Tokio stanowi przede wszystkim Ginza, Kyōbashi, Nihombashi. Z tego też względu miasto w tym właśnie miejscu posiada ogromne biura handlowe. Okoliczna konkurencja przegrywa z tymi dzielnicami i w żaden sposób nie może im dorównać. Dzięki temu miejscu miasto posiada najbardziej ożywione przemysłowo, gospodarczo oraz społecznie dzielnice, które dziś są centrum biznesu, handlu, rozrywki i innego typu działalności gospodarczej. Niestety istnieje w tym miejscu pewien problem, który ukazuje zróżnicowanie społeczne. W pobliskich dzielnicach istnieją, co prawda niewielkie przedsiębiorstwa, lecz systematycznie upadają one, przyćmione blaskiem ogromnych firm konkurencyjnych. To sprawia, ze niezwykle wyraźnie w mieście Tokio można zaobserwować różnicę poziomu życia ludzi. Bogactwo miesza się tu ze skrajną nędzą.
dzielnice
Podział administracyjny Tokio
Przyjmuje się, że do miasta Tokio wlicza się 23 dzielnice (okręgi specjalne), starsze dzielnice: Bunkyō, Chiyoda, Chūō, Kōtō, Minato, Shinjuku, Taitō; nowe dzielnice: Adachi, Arakawa, Edogawa, Itabashi, Katsushika, Kita, Meguro, Nakano, Nerima, Ōta, Setagaya, Shibuya, Shinagawa, Suginami, Sumida, Toshima. Jeśli weźmiemy pod uwagę sytuacje prawno-administracyjną okazuje się, iż do miasta należy cała prefektura Tokijska, do której należą miasta i miasteczka położone na zachód od śródmieścia. Przez miasto przepływają rzeki: Sumida uchodząca do Zatoki Tokijskiej. W skład prefektury miasta Tokio zaliczyć można również wyspy wulkaniczne znajdujące się na oceanie Pacyficznym, archipelag Nampo oraz Ogasawara. Prefektury: Chiba, Kanagawa, Saitama. Miasta wchodzące w skład Tokio w głównej mierze stanowią miejsca mieszkaniowe dla pracowników śródmieścia, ale znaleźć tam można również fabryki i obszary przemysłowe. Poszczególne miasta to: Akiruno, Akishima, Chōfu, Fuchū, Fussa, Hachiōji, Hamura, Higashikurume, Higashimurayama, Higashiyamato, Hino, Inagi, Kiyose, Kodaira, Koganei, Kokubunji, Komae, Kunitachi, Machida, Mitaka, Musashimurayama, Musashino, Nishitōkyō, Ōme, Tachikawa, Tama.
Problem śródmieścia Tokio
Tokio to olbrzymi zespół miejski, w którym żyje ponad 30 milionów ludzi. Miasto Tokio dzieli się na dwadzieścia trzy okręgi specjalne, dwadzieścia sześć dużych miast, pięć mniejszych miast i osiem miasteczek. Obecnie historyczne śródmieście Tokio do którego należą Ginza, Nihonbashi i Kyobashi przekształciło się w dzielnice, w której przeważająca część to biurowce, oraz powierzchnia wielkich sklepów i centrów handlowych. Inne dzielnice miasta wyspecjalizowały się w dostarczeniu danej miejscowej specjalizacji, na przykład dzielnica Shibuya – to głównie rozrywka, oraz centra handlowe przeznaczone w szczególności dla młodzieży, Marunouchi – przeznaczono na zabudowę typowo biurową, Shinjuku – dzielnica handlowo – biznesowa, w której znalazło się miejsce również na rozrywkę, Ikebukuro – wiele funkcji miejskich. Dzielnice te przeznaczone są głównie pod powierzchnię biurową i handlową, jednocześnie mało w nich mieszkań powoduje to problemy transportowe. Śródmieście jest bardzo uczęszczane przez ludność w dzień, około 2,4 milionów ludzi za dnia odwiedza ten obszar, podczas gdy w nocy zaledwie 10 procent tej liczby. Powoduje to przeciążenie transportu publicznego za dnia. Tę sytuację próbuje rozwiązać się poprzez budowę dużych osiedli mieszkaniowych w śródmieściu, lecz jest to proces długotrwały i rozwiązanie problemu zajmie jeszcze wiele czasu.